ang. bibliotherapy, reading therapy
grec. biblion ‘książka’, therapeuein ‘opiekować się, oddawać cześć, leczyć’
Rodzaj artterapii. Jako dyscyplina naukowa pojawiła się w Polsce w latach 30. XX wieku. Obecnie definiuje się ją jako dział psychologii czytelnictwa, znajdujący się również w sferze zainteresowań medycyny, pedagogiki i socjologii. Zakłada wykorzystanie książek i czasopism do regeneracji systemu nerwowego i psychiki człowieka chorego. Bada także możliwość profilaktycznego traktowania książki i czytelnictwa w szerszych zbiorowościach społecznych. Podmiotem działania są pacjenci szpitali, sanatoriów oraz chorzy indywidualni, przebywający stale w domu. W zakres biblioterapii wchodzi działalność praktyczna w dziedzinie oddziaływania książki w różnych środowiskach społecznych poprzez odpowiedni dobór lektur oraz metod i form pracy z czytelnikami wymagającymi szczególnej opieki. Środkami terapeutycznymi są tu odpowiednio dobrana książka i inny materiał drukowany. We współczesnej biblioterapii wyróżnia się bajkoterapię (słuchanie i tworzenie bajek tematycznych) oraz poezjoterapię (recytowanie, pisanie lub słuchanie poezji).
Zob. także: ARTTERAPIA
Literatura:
E.J. Konieczna: Arteterapia w teorii i praktyce, Kraków 2003.
W. Szulc: Sztuka w służbie medycyny, Warszawa 2001.
