Sposób i siła zwarcia fałdów głosowych oraz synchronizacji ich pracy z wydechem w trakcie fonacji. Można wyróżnić trzy rodzaje ataku dźwięku:
-
atak miękki – fałdy głosowe zaczynają drgać, jednocześnie zbliżając się do siebie, a w tym samym momencie przez krtań przesuwa się strumień wydychanego powietrza; fonacja jest wówczas swobodna, bez zbędnych napięć; głos tworzony jest bezwysiłkowo; jest to prawidłowe nastawienie głosowe,
-
atak twardy – zbliżenie fałdów głosowych następuje przed początkiem wydechu, tak więc przedostające się przez krtań powietrze natrafia na zwarte fałdy, rozwiera je gwałtownie i wysiłkowo; głos jest tworzony z wysiłkiem, pojawiają się zbędne napięcia mięśniowe, co prowadzi do zaburzeń emisji głosu lub jednostek chorobowych krtani,
-
atak przydechowy (chuchający) – powietrze wydechowe zaczyna się wydostawać przez krtań przed zbliżeniem się fałdów głosowych, zwarcie jest niepełne, a fonacji towarzyszy szmer przydechu; nastawienie takie powoduje w konsekwencji duży wysiłek głosowy i może prowadzić również do chorób krtani.
Atak dźwięku ma olbrzymie znaczenie dla osób zawodowo posługujących się głosem. Przy prawidłowej emisji zaleca się używanie ataku miękkiego. Dopuszczalny jest krótko realizowany w celach artystycznych atak przydechowy. Zabroniony jest całkowicie atak twardy.
Literatura:
Foniatria kliniczna, red. A. Pruszewicz, Warszawa 1992.
A. Walencik-Topiłko: Głos jako narzędzie. Materiały do ćwiczeń emisji głosu dla osób pracujących głosem i nad głosem, Gdańsk 2009.
H. Sobierajska: Uczymy się śpiewać. Poradnik dla nauczycieli wychowania muzycznego, instruktorów amatorskich zespołów wokalnych oraz piosenkarzy, Warszawa 1972.
