Urodził się 16 lutego 1857 roku w Paryżu, zmarł 16 marca 1930 roku w Warszawie. Językoznawca polski. Po studiach do 1916 roku uczył języka polskiego w warszawskim gimnazjum, a także wykładał językoznawstwo (od 1906 roku) na Wyższych Kursach Nauczycielskich i na Wolnej Wszechnicy. Od 1919 roku profesor językoznawstwa ogólnego na Uniwersytecie Warszawskim, członek korespondent PAU. Współzałożyciel wskrzeszonego w 1906 roku Towarzystwa Naukowego Warszawskiego. Zajmował się problemami związków językoznawstwa z socjologią, psychologią i estetyką, zwłaszcza rozwojem mowy dziecka, społecznym charakterem języka i upowszechnianiem wiedzy o współczesnych mu kierunkach i osiągnięciach językoznawstwa ogólnego.
Główne prace: Нѣсколько слов о новѣйшем психологическом направления языкознания, 1882; Mowa dziecka, Encyklopedia wychowawcza, t. 7, 1909; Język i społeczeństwo, „Lingwistyka i Socyologia” 1908; Rozwój mowy ludzkiej i języków, 1912; Stanowisko językoznawstwa pośród innych nauk, 1913; Filologia, jej zakres i zadania, 1915.
Literatura:
Encyklopedia językoznawstwa ogólnego, red. K. Polański, Wrocław 1993.
Encyklopedia języka polskiego, red. S. Urbańczyk, Wrocław 1994.
