ANALIZA AKUSTYCZNA GŁOSU

Specjalistyczne badanie przeprowadzane w trakcie diagnozy foniatrycznej głosu. Jego wynik może być analizowany przy pomocy różnych urządzeń i metod. W skład badania wchodzą:

  1. USG (ultrasonografia) – badanie z zastosowaniem echolokacji. Technika ta jest wykorzystywana do badania wibracji fałdów głosowych. Jest to badanie nieinwazyjne, wygodne dla badanego.

  2. Ocena częstotliwości podstawowej F0 – badanie właściwości akustycznych fali głosowej w trakcie fonacji. Sygnał dźwiękowy jest przetwarzany na elektryczny i poddawany analizie przy pomocy metody subiektywnej bądź komputerowo. W ten sposób uzyskuje się przebieg zmian ciśnienia akustycznego w czasie.

  3. Testowa ocena ciśnienia akustycznego głosu. Sygnał akustyczny przedstawiony jest jako rozkład energii względem częstotliwości, czyli widmo dźwięku. Pomiarów oraz wizualizacji widm dokonuje się za pomocą urządzeń zwanych spektrografami. Na podstawie badania widma akustycznego głosu określa się wysokość dźwięku krtaniowego. Dodatkowe informacje o sygnale mowy uzyskiwane są z odczytu częstotliwości formantów.

  4. Komputerowa analiza mowy. Odbywa się dzięki specjalistycznym programom komputerowym do analizy akustycznej mowy. Materiałem do analizy są zarejestrowane próbki głosu – kilka zdań lub przedłużona fonacja samogłoski [a]. W trakcie badań można określić: średnią wysokość dźwięku, zakres częstotliwości, częstotliwość podstawową i poszczególne harmoniczne oraz ich natężenie, maksymalną i minimalną amplitudę natężenia dźwięku.

Wszystkie metody akustyczne opierają się na analizie właściwości fali akustycznej, natomiast nie przedstawiają bezpośrednio drgań fałdów głosowych.

Zob. także: KRTAŃ, GŁOS, FONIATRIA

Literatura:

Foniatria kliniczna, red. A. Pruszewicz, Warszawa 1992.

Z. Pawłowski: Foniatryczna diagnostyka wykonawstwa emisji głosu śpiewaczego i mówionego, Kraków 2005.