ANAFORA

grec. anaphorá ‘podniesienie’

Figura stylistyczna polegająca na powtórzeniu tego samego wyrazu, zwrotu lub frazy na początku kilku kolejnych segmentów tekstu (zdań, akapitów, wersów, strof). Ma na celu podkreślenie wagi powtarzanych wyrazów oraz uwydatnienie motywu przewodniego. Umożliwia też nawiązanie do wątków pojawiających się we wcześniejszych częściach tekstu.

Anafora może pełnić funkcję uwznioślającą temat wypowiedzi lub samą wypowiedź. Służy też ukazaniu nastawienia emocjonalnego mówcy. Podkreśla strukturę wypowiedzi, dzieląc ją na części, w których zawarte są kolejne myśli.

Zob. także: ŚRODKI RETORYCZNE

Literatura:

Słownik terminów literackich, red. J. Sławiński et al., Wrocław 2008.

M. Korolko: Sztuka retoryki. Przewodnik encyklopedyczny, Warszawa 1990.

E. Wierzbicka, A. Wolański, D. Zdunkiewicz-Jedynak: Podstawy stylistyki i retoryki, Warszawa 2008.

J. Ziomek: Retoryka opisowa, Warszawa 1990.