AFAZJA PROGRESYWNA

ang. progressive aphasia

łac. progressio ‘postęp’

Pojęcie afazji progresywnej do charakterystyki zaburzeń językowych w chorobie Alzheimera wprowadziła Olga B. Emery. Dla nazwania nowego typu afazji, wyznaczonego dla otępienia alzheimerowskiego na podstawie badań porównawczych ze znanymi uprzednio typami afazji, początkowo zaproponowała termin afazja regresywna, potem zaś zmieniła perspektywę oglądu zjawisk, eksponując, także w samej nazwie, fakt narastania zaburzeń językowych w przebiegu choroby Alzheimera.

Regres poznawczy i językowy pozostaje w tym ujęciu istotą otępienia alzheimerowskiego. Termin afazja progresywna wpisuje się natomiast w obraz zaburzeń językowych w chorobach otępiennych jako zaburzeń nasilających się, postępujących wraz z przebiegiem procesu otępiennego. Tak jak otępienie alzheimerowskie ma charakter progresywny
(i nieodwracalny), tak i zaburzenia językowe pogłębiają się, prowadząc do całkowitej utraty możliwości nadawania
i odbioru mowy.

Literatura:

A. Domagała: Zachowania językowe w demencji. Struktura wypowiedzi w chorobie Alzheimera, Lublin 2007.

O.B. Emery: Language and Aging, „Experimental Aging Research” 1985, Vol. 11, No. 1, s. 3–60.

O.B. Emery: Language Impairment in Dementia of the Alzheimer type: a hierarchical decline?, „International Journal of Psychiatry in Medicine” 2000, Vol. 30 (2), s. 145–164.

H. Marczewska: Zaburzenia językowe w demencji typu Alzheimera i demencji wielozawałowej, [w:] H. Marczewska, E. Osiejuk: Nie tylko afazja... O zaburzeniach językowych w demencji Alzheimera, demencji wielozawałowej i przy uszkodzeniach prawej półkuli mózgu, Warszawa 1994, s. 7–60.