Zespół Aspergera jest zaburzeniem rozwoju mieszczącym się zaburzeniach ze spektrum autyzm. Jego podstawowym objawem są trudności w nawiązywaniu i podtrzymywaniu relacji międzyludzkich. Do tej pory nie ustalono jednoznacznych przyczyn występowania tego zaburzenia. Po raz pierwszy na zespół objawów występujących u dzieci zwrócił uwagę Hans Asperger, który na podstawie swoich obserwacji wyciągnął wniosek, że zaburzenie ma podłoże genetyczne. Do dziś jednak nie odkryto konkretnego genu, który odpowiadałby za jego rozwój. Istnieją również inne teorie mówiące o tym, że zespół Aspergera może być wywoływany przez czynniki teratogenne w pierwszych 8 tygodniach od zapłodnienia. Wśród przyczyn zaburzenia wymienia się też urazy okołoporodowe, toksoplazmozę i uszkodzenia ośrodkowego układu nerwowego.

Objawy zespołu Aspergera

Istnieje kilka typowych zachowań charakterystycznych dla osób z zespołem Aspergera. Wśród nich można wyróżnić na przykład trudności z poznawaniem nowych osób i poszerzaniem kręgu znajomych. Oczywiście nie znaczy to, że takie osoby czy dzieci z ZA nie mają potrzeby kontaktu z drugim człowiekiem. Swoje relacje opierają jednak nie na poczuciu bliskości i więzi emocjonalnej, lecz wspólnych pasjach i zainteresowaniach. Osoby z zespołem Aspergera mają również trudności z podtrzymywaniem kontaktów z innymi. Mogą wydawać się niezrozumiałe i niedostępne. Wynika o z faktu, że mają problemy z komunikowaniem się na poziomie pozawerbalnym. Nie potrafią poprawnie interpretować gestów i mimiki swojego rozmówcy. Nie rozumieją ironii oraz gier słownych. Do typowych objawów, które cechują to zaburzenie, zaliczają się także nadmiernie usztywnione, stereotypowe zachowania oraz zachowania kompulsywne. Ponadto u osób z ZA mogą występować nieprawidłowości percepcyjne i zaburzenia pamięci proceduralnej.

Metody terapii osób z zespołem Aspergera

W terapii osób z zespołem Aspergera wykorzystuje się wiele metod, wybór których uzależniony jest przede wszystkim od cech pacjenta. Dobór odpowiedniej formy terapii powinien być zawsze konsultowany ze specjalistą.  Wśród metod wykorzystuje się psychoterapię, metodę behawioralno-poznawczą, zajęcia z integracji sensorycznej, trening umiejętności społecznych oraz terapię metodą kognitywną. Terapię warto wspomagać odpowiednimi pomocami terapeutycznymi uatrakcyjniającymi często żmudne i długotrwałe ćwiczenia.